Sukienka w myszki

Dzianinę w myszki kupiłam kilka miesięcy temu "na próbę" na Robotniczej. Wzięłam jej tylko pół metra - założyłam, że dla dziecka coś się z tego zrobi, a nie wiedziałam jak się będzie z tego szyło. Dzianina jest dość gruba - nie jest to materiał na cieniutką koszulkę na lato. Na piżamkę raczej też za gruby - i ciężko by było się zmieścić na 0.5m. Ostatecznie powstała z tego sukienka szyta starą, dobrą metodą "na oko".

Szycie skończyłam ponad miesiąc temu - ale jakoś nie mogłam się zabrać za napisanie tego posta. Do wykończenia sukienki wykorzystałam resztki dzianiny pozostałe po tej bluzce. Sukienka szyta na stębnówce - jakoś po przerwie jeszcze nie rozłożyłam coverloka :-)
Na ludziu prezentuje się tak:

Sprawdzała się podczas chłodniejszych letnich dni - sprawdzi się pewnie również podczas tych cieplejszych jesiennych :-)

Ps. Uczymy się z Olą wierszyków
Ja: Wpadła...
Ola: Gruszka do fatruszka
Ja: A za...
Ola: Gruszką dwa jabłuszka
Ja: A śliweczka...
Ola: Wpaść nie chciała
Ja: Bo...
Ola: Jest jeszcze nie dobra

No nic... przynajmniej uczy się ze zrozumieniem, a nie wykuwa na pamięć :-D

Sukieneczka wizytowa

Jest to pierwsza rzecz szyta przeze mnie dla córeczki metodą inną niż "na oko".

Model 636 z Burdy dla dzieci 2/2014. Przynajmniej góra sukienki... Dół - prostokąt skrócony z całej szerokości materiału (160cm). W opisie modelu proponowano trzy prostokąty - osobno przód i tyły - w sumie niewiele szersze, ale już obok siebie się nie chciały zmieścić. Z jednym prostokątem - mniej szycia i wykończeń, a sukienka musiała powstać szybko. Zamiast cienkiego "gotowego" paska - kokarda z materiału tego, co sukienka. Chciałam początkowo wykorzystać gotowy pasek, ale nie zdążyłam go kupić :-)

Nie obyło się też bez innych przeróbek - góra zwężona o 3cm (po 1.5cm na stronę), ramiączka przesunięte w stronę środka sukienki względem oznaczeń.

W sumie to zastanawiałam się już, czy zamiast tych wszystkich przeróbek i zwężania nie uszyć sukienki od nowa, a większą - praktycznie skończoną, że wszystkimi stębnówkami - zostawić "na zaś", ale ze względu na zbliżające się chrzciny kuzynki nie byłam pewna, czy zdążę skroić i wykończyć drugi egzemplarz.

Sukienka na małej modelce - przód:

Tył:

Bok:

 I jeszcze na huśtawce:

Ogólne z sukienki jestem zadowolona, chociaż nie wiem czy będę jeszcze w najbliższym czasie szyła coś dla dziecka z gotowych form... Podczas szycia "na oko", opierając się wyłącznie na wymiarach jest jednak dużo mniej poprawek/przeróbek na koniec... Do gotowych wykrojów wrócę pewnie dopiero, jak mała dorośnie do przymiarek w trakcie szycia. Na chwilę obecną - nie chce założyć nic, z czego sterczą gdzieś nitki, co jest w którymś miejscu nie zszyte lub nie wykończone... charakter odziedziczony po tacie :D

Spódnica dla Zuzinej mamy

Pamiętacie jeszcze spódniczkę z poprzedniego posta? Do kompletu powstała druga, tym razem dla Zuzinej mamy. Wykrój jest kombinowany, krojone na oko - na tyle, na ile pozwalał materiał falban przerabianej sukienki.

Jest to ciut więcej niż pół koła. Falbana na dole jest właściwie z dwóch powodów: przede wszystkim bez niej spódnica byłaby za krótka (za małe fragmenty materiału). Poza tym tak bardziej nawiązuje do spódniczki dla Zuzi. Jest w całości stworzona z falbany na dole sukienki, z której powstały obie spódnice.

Spódnica z boku zapinana na kryty zamek:

Dodatkowo w pasie gumka, ułatwiająca dopasowanie do zmieniających się po-ciążowych wymiarów. Szew na środku tyłu - zachowany z sukienki - falbany były zszywane z takich mniej-więcej kawałków.

Mam nadzieję, że obie spódnice - dla mamy i córki - będą się dobrze nosiły :-)

Spódniczka dla Zuzi

Niedawno koleżanka poprosiła mnie o przerobienie jej sukienki na spódniczkę dla córeczki. Sukienka była z tych falbaniasto-namiotowych, więc materiału wystarczyłoby na uszycie jeśli nie kilkunastu, to przynajmniej kilku dziecięcych spódniczek :D
Póki co - powstała ta jedna... Jeszcze się okaże, co stanie się z resztą materiału.

Gotowa spódniczka wygląda tak:

Szycie byłoby ekpresowe - gdyby nie problemy z wyregulowaniem maszyny... dalej mam problem z ustawieniem naciągu nici :(
Wykończenie dołu, falbana - zachowane z sukienki...

Jedyne co trzeba było zrobić, to zszycie boku oraz tunel na gumkę :)

Mam nadzieję, że będzie się dobrze nosiła - ponoć Zuzia bardzo lubiła sukienkę mamy :)

Plisowana spódniczka w kratę

Spódniczka powstała z resztek, które pozostały po uszyciu tej spódnicy - która zresztą sama w sobie była już szyta z resztek.

Na pasek nie wystarczyło już kraciastej flaneli - dlatego jest z tego materiału, co paski od kieszeni w mojej spódnicy oraz (planowane) mankiety i kołnierzyk w koszuli, od której wszystko się zaczęło - a która nadal czeka na dokończenie...
Niestety mój Silvercrest zaczyna coś ostatnio świrować - nie mogę ustawić naciągu nici (co bym nie robiła, górna nitka jest za mocno naciągnięta... Spotkał się ktoś z was z czymś takim? Problem pojawił się po raz pierwszy właśnie podczas szycia tej flaneli, i jakoś nie mogę sobie z nim poradzić :(
Pasek z flaneli (zamiast czerwonej bawełny) pewnie wyglądałby lepiej - przez wciągniętą w niego gumkę nie bardzo jest jak go prasować, przez co bardziej wygląda na wymięty, niż na zmarszczony.

Spódniczka z tyłu:

 I z przodu po rozłożeniu plis:

I komplecik dla mamy i córki:

Spódnica ciążowa w kratę

Spódnica szyta "na szybko" z tej samej formy co tamta spódnica. Jest może tylko ciut krótsza - bo akurat taka długość materiału została po skrojeniu koszuli dla męża (która, swoją drogą, nadal czeka na zszycie)

Kieszenie - póki co na agrafkę... Znowu jak przyszło co do czego, okazało się, że brakuje części do zapięcia :|

Jest to moje pierwsze podejście do szycia kraty. Niby wiedziałam, że wzór musi się zejść i że nie będzie to takie proste - ale i tak nie we wszystkich miejscach wyszło jak trzeba. No nic - może następnym razem będzie lepiej...

Szew boczny wyszedł w zasadzie w miarę przyzwoicie:

Rozporek z tyłu też:

Ale już klapki kieszeni widoczne na pierwszych zdjęciach coś się poprzesuwały.

Pas ciążowy - tym razem szyty z dzianiny kupionej na Robotniczej. Spódnicę dużo lepiej się nosi niż tą poprzednią, z pasem z mężowej koszulki.

Cóż... szkoda tylko, że materiał po pierwszym praniu wygląda, jakby był prany chyba z kilkanaście razy... Cóż - nie można mieć wszystkiego :(

Niebieska czapeczka

Uszycie czapeczki zajęło góra pół godziny, i to z brzdącem na kolanie. Szyłam krok po kroku wg tego tutorialu - wszystko pokazane krok po kroku. Nawet wykrój zrobiłam przykładając kartkę do monitora (fajnie jest mieć duży monitor, na którym można powiększyć obrazki :D )

Czapeczka szyta w 100% z resztek. Błękitna dzianina do wewnątrz to resztka ze śpiworka szytego kiedyś dla siostrzeńca (jedna z tych rzeczy, która chyba jakoś nigdy nie trafiła na bloga, bo oddałam zanim zdążyłam zrobić zdjęcia). Błękitny polar na zewnątrz to z kolei to, co zostało z tej ryby. Obu materiałów zostały nadal fragmenty, których w sumie wystarczyłoby chyba na kilka czapek - będą pewnie leżakować i czekać na swoją kolej jeszcze przez jakiś czas....

Czapeczka została zarekwirowana podczas pierwszej przymiarki i była noszona do wieczora non stop - córeczka ma upodobanie do wszystkiego, co jest misiate :D
Z tego właśnie powodu zrezygnowałam z planowanych wcześniej aplikacji - im więcej rzeczy naszytych na wierzch, tym mniej "misiata" będzie na wierzchu ;) Ostatecznie doszyłam jedynie granatową kokardkę - również z zapasów (kupując różyczki do tej sukienki kupiłam również kokardki w różnych kolorach).

W ostatecznej wersji czapeczka z kokardką wygląda tak:

Od lewej strony dzianina:

Na drugi dzień od rana brzdąc kursował po domu również w obowiązkowej czapeczce :D

Spódniczka z resztek

Spódniczka powstała z totalnych resztek z tamtej spódnicy. Szyta bez żadnego wykroju, wysokość i szerokość poszczególnych falban wynika wyłącznie z ilości (i kształtu) resztkowego materiału. Z efektu końcowego jestem względnie zadowolona:

Spódnica składa się z trzech prostokątów. Dwa "dolne" prostokąty zmarszczone na maszynie, górny ma tunel na szeroką gumkę.

Dolna falbanka - wąziutka, z całej szerokości (1.6m). Może lepiej by wyglądała, jakby była ciut wyższa - ale na wyższą nie miałam już materiału.

Poszczególne falbany po zszyciu przestębnowałam - wydaje mi się, że dzięki temu będzie mniej zabawy z prasowaniem po każdym praniu.

Lewa strona spódnicy - jak widać, na szerokości szwów też trochę oszczędzałam:

Tunel przed wciągnięciem gumki:

Spódniczek pewnie powstanie więcej - powoli kończą się te "odziedziczone" po starszych koleżankach (rozmiary się wyrównały) :-D

Torba z autem

Torba jest prezentem urodzinowym dla koleżanki.
Przy tego typu projektach zaczynam od aplikacji, a dopiero jak już ponaszywam wszystkie elementy, biorę się za zszywanie danej rzeczy.
W tym konkretnym przypadku na początku powstało samo auto:

Kto zgodnie, jaki to model?
Następnie powstał wzór na drugiej stronie.
Dopiero potem zszyłam torbę. Gotowa torba - strona z autem:

I druga strona torby:

Torba wewnątrz ma kieszonkę na dokumenty/klucze/drobne/inne rzeczy, których nie mamy gdzie dać, chcąc pójść na szybkie zakupy tylko z siatką:

Aplikacje od wewnątrz - bez zbędnych nitek:

 Długie uszy przyszyte "na krzyż", by lepiej się wszystko trzymało:

 Brzegi siatki - przeszyte drugi raz, aby można było nosić też "cięższe" zakupy:

 Chyba uszyję jeszcze kolejną taką torbę - tym razem dla siebie... W posiadanych przeze mnie siatkach brakuje mi takiej zapinanej kieszonki - a klucze i portfel zawsze, jak na złość, lądują pod zakupami :D

Torba i aplikacje szyte w 100% z materiałów z zapasów. W tym tempie wystarczy mi jeszcze na kilkanaście lat szycia :D

Pościel dla brzdąca

Materiał na pościel kupiłam ponad rok temu. Pewnie nadal by czekał na swoją kolej, gdyby nie to, że pewnego razu brzdąc wypatrzył, że tam królik robi "Aaa" ;-)
Królik - raz odnaleziony - nie dał o sobie zapomnieć przez kilka kolejnych dni. Nie pozostało mi nic innego, jak tylko się zebrać i w końcu tą pościel uszyć. Udało się skończyć niewiele przed świętami - był to więc "przedświąteczny" prezent dla małej. Przez chwilę nawet się zastanawiałam, czy nie wsadzić go pod choinkę, ale ostatecznie zdecydowałam, że co za dużo, to nie zdrowo. Pod choinką i tak już było ciasno :-)

Pościel uszyta wg tego opisu, tyle że (póki co) bez guzików. Docelowo pewnie się pojawią - na chwilę obecną brzdąc tak się wierci, że nie wiem gdzie te guziki byłyby w środku nocy :)

Polar do karmienia

Wersja próbna, w oparciu o wykrój na sukienkę z Burdy.
Do uszycia wykorzystałam polar pozostały ze śpiworka do wózka.

Oczywiście do oryginalnego wykroju musiałam wprowadzić kilka modyfikacji.
Po pierwsze - długość. W końcu miała to być bluza, a nie sukienka.
Po drugie - długość rozcięcia (zamka). Przedłużyłam go tak, żeby po rozpięciu można było swobodnie nakarmić brzdąca (przydatne dla kamiących mam).
Po trzecie - zamiast jednego rozcięcia, zrobiłam symetrycznie dwa.
Po czwarte - przedłużyłam rękawy.

Z bluzy nie do końca jestem zadowolona. Być może wynika to po części z zastosowanego materiału - mam wrażenie, że jakoś dziwnie się to wszystko układa pod pachą, w miejscu wszycia rękawów - ciężko to pokazać na manekinie:

Tył bluzy jest w porządku:

Funkcję bluzy "dla mamy karmiącej" też powinien spełniać całkiem nieźle:

Docelową wersję bluzy planowałam uszyć z "misiatego" polaru z Robotniczej - ale tak jak patrzę na to, co teraz wyszło, to nie wiem czy nie poszukam innego wykroju. Nie bardzo mam pomysł, jak te rękawy poprawić...